Eind jaren zestig ontstond in de Verenigde Staten een nieuwe kunstvorm: land-art. Kunstenaars creëerden enorme objecten in ongerepte gebieden. Eén van die kunstenaars, Robert Morris, ontwierp in 1971 voor een openluchttentoonstelling het Observatorium, dat in 1977 in Flevoland opnieuw werd opgebouwd.Het project bestaat uit twee concentrische cirkels, waarvan de buitenste wordt gevormd door een aarden wal.De binnenste ring is ook een aarden wal, maar de binnenwand ervan is bekleed met tropisch hardhout. Daardoor ontstaat een bijzonder akoestisch effect binnen deze binnenste ring. In deze wal bevindt zich een tunnel die toegang geeft tot het centrum van het Observatorium.
Van hieruit kan iedereen de ritmen van dag en nacht en de wisseling van de jaargetijden bewust meemaken. Zo vallen op 21 maart en 21 september hier de eerste zonnestralen recht in het middelpunt van de cirkel.
De openingen zijn gemarkeerd met granieten vizierstenen. De zichtlijn van de west-oost as is tot buiten de buitenste cirkel doorgetrokken en wordt door twee grote stalen vizierplaten geaccentueerd. Hierdoor komt tijdens de lente- en herfstequinox de zon precies op deze lijn op. De openingen op 37° zijn gericht op de punten waar de zon op de kortste en de langste dag (zonnewende) opkomt.
Als je het verhaal goed leest dan kun je het ritme van de dag goed meemaken en is het er een bijzonder akoestisch effect.
We zullen het als het goed weer is a.s. zaterdag laten horen.
en
