Vorig jaar was het ons daar al goed bevallen dus de verwachtingen waren hoog.
Nieuwsgierig vertrokken we vanaf onze oude torenlocatie met Ep, Jozien, Joanna naar het dorp Bant. Joanna had haar vriendin meegenomen. Zij was speciaal voor deze gelegenheid uit Amerika was overgekomen. Een maal op lokatie werden we via de kaarslampjes een donker pad opgestuurd. Maar al snel zagen we ons vertrouwde stalletje met een grote kachel er in. Deze brandde al gezellig en we konden dan ook al lekker warm op de strobalen plaats nemen. Al snel werd ons een lekkere bak koffie in de hand gedrukt.. Ik had amper de tijd mijn bekertje leeg te drinken, het eerste publiek kwam er al aan. Jozien stond al in de startblokken voor de Lolo. Ep gooide een stevig hocus pocus in de groep, en daar gingen we. Het was wel wennen, want waar waren de bastonen gebleven? De zachte ondergrond ving al het basgeluid weg. Het mocht de pret niet drukken. Het werd een knallend begin.
Vanwege het vele plubliek gingen we gelijk door, terwijl de voorzitter van de Bantseliek nog een blok hout voor ons op het vuur gooide. Hij was de hele dag al in touw geweest om ons een warme plek te bezorgen. En in heel Bant was van alles te beleven, dit dankzij de 75 vrijwilligers. In Bant kan dat allemaal.
De handen waren warm, en de jassen gingen uit. Voor de Djolé. We hadden ondersteuning gekregen van de zoon van de voorzitter. Hij speelde lekker met ons mee, terwijl de vriendin van Joana voor het camerawerk zorgde. We zijn benieuwd naar de foto’s.
Er was geen tijd om op adem te komen want de ene groep was nog niet weg of er kwam weer geen groep van een man of 30 langs. Even dacht ik de Engel Gabriel te zien, maar gelukkig hallucineerde ik niet. Het was een bewoonster van Bant in een wit laken, gevolgd door enkele herderskinderen in jute zakken. Door ging het weer naar de volgende groep, en nog één.
Zo ging de tijd snel en was na ruim een half uur spelen de laatste groep gepasseerd.. Jammer, de kachel brandde nog lekker en de stemming zat er nog goed in. We hebben onze spullen toen maar snel ingepakt en op het plein in het dorp een beker glühwein gedronken en een oliebol gegeten.
Er werd nog wat nagepraat alsof we de derde helft aan het spelen waren, maar ook daar kwam weer een eind aan.
Op naar het nieuwe jaar, en dan maar weer zien wat voor avonturen we weer met elkaar gaan beleven. Zal er dan ook weer onderdak voor ons zijn op 24 december?
Fijne kerst, en groeten van Leo
Nieuwsgierig vertrokken we vanaf onze oude torenlocatie met Ep, Jozien, Joanna naar het dorp Bant. Joanna had haar vriendin meegenomen. Zij was speciaal voor deze gelegenheid uit Amerika was overgekomen. Een maal op lokatie werden we via de kaarslampjes een donker pad opgestuurd. Maar al snel zagen we ons vertrouwde stalletje met een grote kachel er in. Deze brandde al gezellig en we konden dan ook al lekker warm op de strobalen plaats nemen. Al snel werd ons een lekkere bak koffie in de hand gedrukt.. Ik had amper de tijd mijn bekertje leeg te drinken, het eerste publiek kwam er al aan. Jozien stond al in de startblokken voor de Lolo. Ep gooide een stevig hocus pocus in de groep, en daar gingen we. Het was wel wennen, want waar waren de bastonen gebleven? De zachte ondergrond ving al het basgeluid weg. Het mocht de pret niet drukken. Het werd een knallend begin.
Vanwege het vele plubliek gingen we gelijk door, terwijl de voorzitter van de Bantseliek nog een blok hout voor ons op het vuur gooide. Hij was de hele dag al in touw geweest om ons een warme plek te bezorgen. En in heel Bant was van alles te beleven, dit dankzij de 75 vrijwilligers. In Bant kan dat allemaal.
De handen waren warm, en de jassen gingen uit. Voor de Djolé. We hadden ondersteuning gekregen van de zoon van de voorzitter. Hij speelde lekker met ons mee, terwijl de vriendin van Joana voor het camerawerk zorgde. We zijn benieuwd naar de foto’s.
Er was geen tijd om op adem te komen want de ene groep was nog niet weg of er kwam weer geen groep van een man of 30 langs. Even dacht ik de Engel Gabriel te zien, maar gelukkig hallucineerde ik niet. Het was een bewoonster van Bant in een wit laken, gevolgd door enkele herderskinderen in jute zakken. Door ging het weer naar de volgende groep, en nog één.
Zo ging de tijd snel en was na ruim een half uur spelen de laatste groep gepasseerd.. Jammer, de kachel brandde nog lekker en de stemming zat er nog goed in. We hebben onze spullen toen maar snel ingepakt en op het plein in het dorp een beker glühwein gedronken en een oliebol gegeten.
Er werd nog wat nagepraat alsof we de derde helft aan het spelen waren, maar ook daar kwam weer een eind aan.
Op naar het nieuwe jaar, en dan maar weer zien wat voor avonturen we weer met elkaar gaan beleven. Zal er dan ook weer onderdak voor ons zijn op 24 december?
Fijne kerst, en groeten van Leo
