Djembégroep Doun Doun Clack Son slaat door!
Gefeliciteerd, we bestaan 1 april vijf jaar. Als ik zo op de weblog kijk dan hebben we heel wat gedaan.
Met een groepje werd er geoefend in het Hockeygebouwtje. Daar kwam ik terecht na een verkoop van een djembé aan Ep. Alleen hield dat groepje geen stand.
Ep en ik waren van plan om door te gaan. Ik had contact gelegd met Triade.
Ze waren een project gestart in de Poldertoren, ze waren zeer welwillend om een oefenruimte aan te bieden. Eerst moesten we maar eens voor hun komen spelen. Toen ik Ep belde was hij daar gelijk voor te porren. Dat werd dus 1 april, het begin van Doun Doun Clack Son.
Er was daar een auditie voor een film die in Emmeloord werd opgenomen. Daar kwamen veel mensen op af. Ze werden door verwezen naar de eerste verdieping. Na inschrijving kregen ze te horen dat het om een 1-aprilgrap ging. Maar als beloning werd hun een kopje koffie aangeboden door Triade. Onderwijl kon er geluisterd worden naar de trommelgeluiden van Ep en mij. Het beviel ons gelijk goed. We voelden elkaar lekker aan, en we hebben heerlijk gespeeld en genoten van het geluid. Van beneden hoorde je het de toren in klimmen. Het leek wel onweer in de bergen. Veel te veel lawaai om te oefenen.
Maar bij een rondtocht door de toren bleek er een leuke plek om te spelen onder de grote klokken. Ik geloof dat we de zaterdag er op gelijk weer zijn gaan spelen. Josien en Iona kwamen er bij en drie spelers uit Steenwijk. Zij vielen al snel weer af. Maar Jelle en Paulien sloten zich al snel aan. Ondanks een wisselende bezetting hebben we hierbij aardig de kern van DDCS te pakken. Klazien is een latere ontdekking, maar inmiddels ook van vaste waarde.
Wat was het een mooie locatie om de zaterdagmorgen te beginnen. Je zou haast vergeten dat het daar om trommelen ging. Het mooiste was wel als het twaalf uur werd. Door de klokken werden we volledig weggespeeld. Geen probleem, een mooi moment voor de koffie die ons iedere week door Triade werd aangeboden. Wat een luxe. Niet de lift, want menigmaal was ik bijna boven of de lift ging weer helemaal terug als je een verkeerde beweging maakte. Wat hadden we een hoog speelniveau (
60 meter boven de zeespiegel). En welke djembégroep heeft er ooit voor 18.000 mensen gespeeld!
Ja, die Poldertoren daar houd ik goede herinneringen aan. Veel gelachen ook. En dat is ook wel de basis van DDCS: gezelligheid speelplezier en lachen. Bij de optredens hebben we dat ook goed kunnen overbrengen. Eerst was het wel even wennen, maar al snel voelden we ons ook daarbij op ons gemak. Vele mooie momenten zijn gepasseerd. Voor mij is dat dan al snel het optreden in het Autistencafé, de rondvaart door Zwartsluis en het optreden met het koor in Zwolle. Wat is er dan nog meer? Spelen tussen de koeien, Oord, een experiment met STIP, indiaantje spelen, en niet te vergeten de Bantseliek. In dan heb ik het nog niet eens over de kerststal.
Over vijf jaar spelen valt veel te zeggen. En de verhalen zullen bij onze tochtjes hoop ik nog vaak aan bod komen. Ik hoop de komende vijf jaar weer boeiende momenten mee te maken. En ook veel oefenplezier op de zaterdagen. Het is voor mij niet meer weg te denken. Ik denk dat we stof genoeg hebben om te spelen en om te kletsen tijdens de koffie. Die is ook niet meer weg te denken. Volgende week is ons jubileum, en dat gaan we goed vieren. Eerst koffie en dan slaan we de doun de clack en de son als nooit te voren.
Leo
Op naar nog vijf jaar!
Volgens diverse belangstellenden werd de Van Swindenstraat, en dat is de hoofdstraat van Balk, leegezogen door de fraaie trommelklanken. Thema van de World Fair Trade Day was 'Fairtrade Ontbijt'. Buiten stond een feestelijke kraam van de Wereldwinkel en er waren ballonnen voor de kinderen.
Er was daar een auditie voor een film die in Emmeloord werd opgenomen. Daar kwamen veel mensen op af. Ze werden door verwezen naar de eerste verdieping. Na inschrijving kregen ze te horen dat het om een 1-aprilgrap ging. Maar als beloning werd hun een kopje koffie aangeboden door Triade. Onderwijl kon er geluisterd worden naar de trommelgeluiden van Ep en mij. Het beviel ons gelijk goed. We voelden elkaar lekker aan, en we hebben heerlijk gespeeld en genoten van het geluid. Van beneden hoorde je het de toren in klimmen. Het leek wel onweer in de bergen. Veel te veel lawaai om te oefenen. 
Zaterdag 19 maart 
De sabar is een traditionele trommel uit het gebied van de Wolof, Lébou en Sérères, gelegen in het tegenwoordige Senegal. De trommel lijkt veel op de djembé, maar hij is langer en smaller. Hij wordt wel de "koninklijke trommel van Senegal" genoemd.
De kast wordt gemaakt door de leden van de houtbewerkerskaste, de Laube. Griots zorgen echter voor de assemblage. Het geldt als teken van goed geluk om een griot te bezoeken op het moment dat hij bezig is met het maken of met het repareren van een sabar. De griot geeft dan een stukje van het geitenvel en de gast geeft in ruil een symbolisch geldbedrag. Als een iemand tijdens het spel het vel stukslaat, dan snijden de aanwezige drummers er snel een stukje vanaf. Ook dit zou geluk brengen.
Aan het eind van de voorstelling werd een deel van het publiek op het podium uitgenodigd om mee te dansen. Als eerste werd Ioana gevraagd en zij liet zich niet kennen en liet een verrassend staaltje Afrikaans dansen zien. Na een toegift kwam er een einde aan een zeer gevarieerde voorstelling. 
